In 1672 was Europa in rep en roer. De Franse Koning Lodewijk de Veertiende, die zich graag de Zonnekoning noemde, wilde zijn Koninkrijk onoverwinnelijk maken. Hij breidde zijn leger en oorlogsvloot uit. Een belangrijke tegenstander was de kleine Nederlandse Republiek. De Nederlanders waren op zee de baas en leefden met hun rijkdom in een “Gouden Eeuw”.
De Zonnekoning voelde zich ver boven Nederland verheven en sloot een verbond met de Engelse Koning en de vorsten van Keulen en Münster. Zij besloten om de macht van de Republiek te breken en tegelijk de oorlog te verklaren.
1672 werd voor Nederland een rampjaar. Onze oorlogsvloot kon de Frans-Engelse vloot verslaan. Maar een enorm Frans leger van 120.000 man was niet te stoppen toen het in juni ons land binnen trok. In Den Haag was de regering in paniek. Polders werden onder water gezet om de provincie Holland te isoleren. De 21-jarige prins Willem III van Oranje werd benoemd tot opperbevelhebber.
De Fransen en Engelsen maakten op 16 juli 1672 op Kasteel Heeswijk een overeenkomst. In dit Traktaat verdeelden zij alvast de Republiek, zodra die zich zou overgeven. Het zuidelijk deel zou Frans worden, de Zeeuwse havens Engels, en prins Willem zou het overgebleven deel besturen onder toezicht van Frankrijk en Engeland. De Zonnekoning en de hoge diplomaten dachten op Kasteel Heeswijk een mooie slag te maken.
Maar de prins dacht daar anders over. Hij verenigde de Nederlanders en vocht terug. Uiteindelijk moesten de Duitsers en Fransen zich terugtrekken. In 1674 sloot Engeland vrede met Nederland, en in 1678 Frankrijk. Willem III was in Nederland de grote held. En in 1688 zou hij zelfs de Engelse Koning afzetten en de troon in Londen bestijgen! De Zonnekoning had op Kasteel Heeswijk een vergissing gemaakt.
