Hohes Haus maakte deel uit van het burcht-complex Nienborg, een zogenaamde Landesburg, dat in 1198 door de bisschop van Münster werd gebouwd. Het vestingcomplex werd gevestigd op een zanderige heuvel in de lus van de rivier de Dinkel, in een verder moerassig gebied. De Landesburg met een aantal borgmanhuizen en met muren van acht meter hoog was door een gracht omgeven. Een bewijs hiervan vormt onder meer het van de gevel uitstekende gemak aan de achterzijde van het Hohe Haus. Deze plee stamt uit de periode, waarin Hohes Haus in renaissancestijl werd verbouwd en onder meer zijn karakteristieke zadeldak kreeg (ca. 1620).

De burcht ligt aan een kruispunt van de rivier de Dinkel met de beken Donaubach en  Schüttenkampsgraben. De rivier de Dinkel die zowel door Duitsland als Nederland stroomt,  is tegenwoordig grotendeels gekanaliseerd. Nienborg speelde een rol in de Slag bij Stadtlohn (1623; Dertigjarige Oorlog). Het protestantse leger van Christiaan van Brunswijk werd achtervolgd door het katholieke leger onder leiding van Johan t’Serclaes van Tilly. Bij de brug over de Dinkel in de gemeente Heek, niet ver van de burcht, kwamen de achter- en de voorhoede van beide legers met elkaar in gevecht.

Het Hohe Haus maakte deel uit van de bovenburcht van het vestingscomplex en was aanvankelijk als woontoren het enige stenen gebouw van de Landesburg. Het werd vanaf de 14e eeuw bewoond door de bevelhebber van het complex. Binnen de Landesburg bevonden zich de huizen van het Borgmannenkollegium. Deze groep edellieden moest het complex en de omgeving beschermen en had tegelijkertijd omvangrijke rechten (waaronder opname bij de Ridderschap van Münster). Het centrale deel van de burcht werd vroeger als toernooiveld gebruikt.