In 1940 werd het kasteel, dat bewoond werd door de burgemeester van Renswoude, gevorderd. In de kelder werd een eenheid wielrijders gestationeerd. Bij de inval werden door de gevechten rond de Grebbelinie de inwoners van Renswoude geëvacueerd. Zo ook het kasteel, waarvan de inboedel werd opgeslagen in de nabijgelegen villa. Juist die villa echter vloog in brand, waarbij veel verloren ging. Ook werd er veel geplunderd. Na de capitulatie keerde de burgemeester terug, tot het kasteel werd gevorderd en er een veldhospitaal in werd ingericht, voor gewonde Duitse soldaten. Ook plaatselijke bewoners konden er terecht. Begin 1945 werd er hevig gevochten rondom Renswoude en werden op strategische plekken in het dorp en niet verl van het kasteel pantservoertuigen geplaatst. Na de Duitse overgave werd het huis ingericht als hoofdkwartier van geaillieerde troepen, een afdeling van de Binnenlandse Strijdkrachten, en als gevangenis voor NSB-ers.