“Zwemwater gesloten wegens blauwalg”, een bekend bericht in de zomer. Ook het Meer van Te Werve is niet vrij van zulke algen. Maar…… er gloort hoop. Op 1 juli 2020 is op Te Werve een experiment gestart om de blauwalg op een nieuwe manier te bestrijden.
Vreemd eigenlijk, die naam. Want de blauwalg is niet blauw maar groen. De deftige naam van de plaaggeest is cyanobacterie. Geen nieuweling: het is een bacterie die waarschijnlijk al meer dan 3 miljard jaar bestaat. Maar van recenter datum is de veelvuldige overlast. Als het warm is – en dat is het steeds vaker – dan kunnen blauwalgen zich snel en sterk vermeerderen. Warmte is op zich nog niet genoeg, er moet ook voedsel zijn voor de alg: stikstof en fosfaten. En dat is er steeds meer. Over stikstof hoeven we u niets te vertellen, daar staan de kranten dagelijks vol van. Fosfaten komen uit meststoffen. Je herkent de sterke algengroei aan de slierten op het wateroppervlak. Zulke grote hoeveelheden zien er niet gezond uit en dat zijn ze ook niet. De alg produceert giftige stoffen die je maar beter niet op je huid kan krijgen, laat staan in je lichaam. Misselijkheid, hoofdpijn, pijn in de ogen. Alle reden om de overmaat aan blauwalg tegen te gaan. Ook de Europese richtlijn voor zwemwater vraagt om actie.
Maar de bestrijding van de alg is geen sinecure. Er is in ons land al van alles geproduceerd: het water continu in beweging brengen, er lucht in blazen, ultrasone trillingen, besproeien, driehoeksmosselen uitzetten, een meer leegpompen en de bodem met fosfaten en nitraten afgraven (zoals elders in Rijswijk is gedaan). Toch is het ei van Columbus nog niet gevonden. Des te interessanter is het experiment op Te Werve. Op verzoek van de hengelsportvereniging en de zwemvereniging heeft het Hoogheemraadschap een nieuw idee van Arcadis uitgewerkt om de fosfaten uit het water te halen. Joep de Koning van het Hoogheemraadschap vertelt met enthousiasme: “Het water wordt onder hoge druk door een grote zak (zie foto) met ijzerzand geleid. Dat zand neemt de fosfaten op. Of en hoe succesvol het is gaan we meten. De visclub en de zwemvereniging nemen de watermonsters, wij gaan die analyseren. Hoe snel het proces gaat en hoelang het ijzerzand fosfaat opneemt moet in de praktijk blijken. Misschien moeten de korrels ijzerzand al na twee maanden worden vervangen, misschien gaan ze twee jaar lang mee”. Op 1 juli zijn de twee containers in het meer gezet. De zakken hangen daaronder, diep in het meer.
Het Hoogheemraadschap en de Provincie Zuid-Holland financieren het experiment.
En nu maar hopen dat de blauwalg fors wordt teruggedrongen. Spannend!
