Op een steenworp afstand van het achtkastelendorp Vorden ligt kasteel De Wildenborch. Ooit een schier onneembare vesting in een Achterhoeks moeras, bewoond door roofridders die menige stad en heer tot wanhoop dreven. Nu een romantisch Huis, met nóg romantischer tuinen aangelegd in Engelse landschapsstijl. Zo bevindt zich in de tuinen onder andere een prachtige berceau, door de familie ´het liefdeslaantje´ genoemd.
Een van de beroemdste en bekendste bewoners van De Wildenborch is de landelijk bekende dichter Antoni Christiaan Wynand Staring (1767-1840) geweest. Deze romanticus bewoonde het Huis tot aan zijn dood en koesterde een diepe liefde voor de natuur en zijn omgeving, de buurtbewoners incluis. Zo liet hij er een school bouwen voor de kinderen van zijn landarbeiders, iets dat zeker niet gebruikelijk was in die tijd.
Staring was een van de weinige romantische dichters van zijn tijd en keerde zich tegen de puur wetenschappelijke levensbenadering van de Verlichting. Hij verkoos voelen boven denken, zin boven nut, kwaliteit boven kwantiteit en kunst boven wetenschap. Zijn gedichten – en liederen – zijn romantisch, gevoelig en vaak humoristisch.
Zijn nalatenschap is nog immer in goede handen van de achter-achter-kleindochter van deze bijzondere dichter en landsman. Ook het Huis is nog altijd aan de familie Staring toevertrouwd, die met niet-aflatende energie vorm geeft aan het behoud van De Wildenborch, onder andere door openstelling van de tuinen en het organiseren van tuinconcerten. Een taak die bepaald geen sinecure mag heten in deze moderne, bij tijd en wijlen minder romantische, tijden.
Downstairs, in de kelder van het Huis bevindt zich nog ‘de oude keuken’. Vóór 1930 werkte en verbleef het personeel hier overdag en werden de leveranciers e.d. ontvangen. Deze plek stond – zo meldt de overlevering – bekend om de gezellige sfeer die er heerste. Men kwam er graag. Het eten werd via een trap rechtstreeks upstairs, d.w.z. naar de dienkamer gebracht, die grensde aan de eetkamer. Daar werd het in schalen gedaan en opgediend, waarbij onder andere gebruik werd gemaakt van een doorgeefluik. De keuken bevindt zich heden nog nagenoeg in de originele toestand, echter in vervallen staat. De wens bestaat om deze ruimte te herstellen, zodat men weer kan beleven hoe het leven in de keuken was.
Herdenking
Wij schuilden onder dropplend loover;
Gedoken aan den plas;
De zwaluw glipte ‘t weivlak over,
En speelde om ‘t zilvren gras;
Een koeltjen blies, met geur belaân,
Het leven door de wilgenblaân.
‘t Werd stiller; ‘t groen liet af van droppen;
Geen vogel zwierf meer om;
De daauw trok langs de heuveltoppen,
Waar achter ‘t westen glom;
Daar zong de Mei zijn avendlied!
Wij hoorden ‘t, en wij spraken niet.
Ik zag haar aan, en, diep bewogen,
Smolt ziel met ziel in een.
O tooverblik dier minlijke oogen,
Wier flonkring op mij scheen!
O zoet gelispel van dien mond,
Wiens adem de eerste kus verslond!
Ons dekte vreedzaam wilgenloover;
De scheemring was voorbij;
Het duister toog de velden over;
En dralend rezen wij.
Leef lang in blij herdenken voort,
Gewijde stond! Geheiligd oord!
